فردای نو

گاهی ، نه لزوما بخاطر اتفاقی در بیرون ! نه بخاطر اینکه سفر خوبی رفته ای . . . نه بخاطر اینکه در وضع مادی ات تغییری رخ داده . . . نه بخاطر دیدن دوست قدیمی ای . . . و نه حتی بخاطر حال خوب جسمی . . . و نه بخاطر عوض شدن فصل ها . . . گاهی ؛ همین جوری ، یکباره ، بقول امروزی ها : یهویی ! انگار " دلِ " آدمی خودش ، خودش را بازسازی می کند ... " امید " انگار می روید از جوانه های ته نشین شده ی دل آدمی ! شوق های خوبی ایجاد می شود در آدم ! من اغلب ؛ از این شوق های یکباره ، نهایت بهره را می برم برای اینکه هدر نشوند ، هر چند بی دلیل روییده اند در جان آدمی ! در این اوقات است که کارهای زیادی عقب مانده ام ، بی ارادگی هام و نکرده هام را با سرعت و پیش از تمام شدن آن جوانه های امید ، به ثمر می رسانم .  بی اندازه فردای نو ...